De eerste cursus wordt gegeven door Tom Van Imschoot (niet Tom Van Imschoot, uiteraard), en daar hebben we al drie dagen les bij gekregen. Interessante man, aimabele man - we leren veel bij, en het is nog aangenaam om in de les te zitten ook.
De tweede cursus wordt gegeven door de Gentse stadsdichter, Peter Verhelst.
Daar hebben we nog maar één dag les bij gehad.
Nu ja, les.
Het begon die dag al goed, we hadden les in Gent, aan de Wiedauwkaai 23 - en de Wiedauwkaai 23 bestaat uit 23A tot ongeveer 23G. Na een half uur zoeken en bellen naar de school, wordt Peter Verhelst eindelijk bereikt, en komt die ons halen.
Dank u, Peter.
Dat was het positieve. Vriendelijke Peter komt ons halen.
Binnengekomen worden we voorgesteld aan de mensen waarmee Peter zijn nieuwe stuk voorbereidt - over Julius Caesar - en wordt ons gevraagd wat we verwachten van het vak 'Taalbeheersing'.
We zitten in het RITS, een vak dat Taalbeheersing heet kan evengoed uitdraaien op een cursus koken, dus wij zijn voorzichtig, we weten het niet goed, meneer.
Blijkt meneer het zelf ook niet goed te weten.
'Ik zal een opdracht geven: schrijf een tekstje, en laat u inspireren door wat hier te vinden is.'
Ok, er ís wel wat te vinden dat inspirerend kan werken. Er ligt een dood paard, om maar iets te noemen. Maar toch. Moeten wij nu onmiddellijk eraan beginnen, of gaat die grote schrijver (hoeveel keer heeft de dramaturg - Paul Slangen - Peter Verhelst geen 'groot schrijver' genoemd?) ons eerst nog iets vertellen, iets doceren?
Op onze lessenrooster duurde de les een volle dag, dus lijkt het een beetje vreemd je even te laten inspireren, om dan naar huis te gaan om te schrijven...
Maar neen, een beetje praten over dode paarden, over zaadjes die in de grond moeten worden geplant, gepoot, gestopt, gestoken. Een beetje keuvelen met Paul Slangen over de schrijfopleiding op het RITS, over wat ons interesseert. Peter neemt het - gezeten in zijn sofa - allemaal in zich op, rookt op een paar uur een kruiwagen sigaretten en geeft geen kik, behalve dan af en toe een bescheiden glimlachje bij elk stukje gevlei van Paul Slangen - die overigens wél een aangenaam man blijkt te zijn, daar gáán mijn vooroordelen over Hollanders.
Paul Slangen geeft ons, schijnbaar zonder reden, maar waarschijnlijk omdat hij de desinteresse van Verhelst opgemerkt heeft, een andere opdracht. We moeten een dialoog schrijven van 3 bladzijden, met 3 personages, én we moeten een vraag opstellen voor Peter Verhelst. Een vraag waarin we duidelijk maken wat we van hem zouden willen leren. Want de man weet blijkbaar zelf niet wat hij ons kan leren.
De dag is gedaan om 15u, denk ik, 3 uur vroeger dan gepland. En wij zijn niets rijker.
Nog geen week later blijkt opeens dat Verhelst geen les meer wil geven.
Naar mijn bescheiden mening - maar wie ben ik tegenover een gróót schrijver? - is Peter Verhelst ongemotiveerd, ongeïnteresseerd, en al zéker niet intelligent genoeg om andere mensen iets bij te brengen. Ok, toegegeven, dat van die intelligentie klopt niet. Maar Peter, je zal zelf wel begrijpen waarom ik nu net dát woord gebruik.
Schoenmaker, blijf bij je leest. Blijf schrijven, maar ga er niet van uit dat je over de sociale capaciteiten beschikt om les te geven aan een hogeschool.
Ik heb al genoeg les gekregen van incompetente sukkels.
Peter Verhelst, ik heb nog veel te leren. Op vlak van schrijven, op vlak van dramaturgie, op alle vlakken. Maar met één soort mensen heb ik al genoeg ervaring om ze te herkennen, en gij zijt er één van.
Meneer Verhelst, ge zijt een duts.
update: het is nu naar voor gekomen dat Peter Verhelst vorig jaar ook les gaf aan het derde jaar, dat Peter Verhelst ook een klein schrijfopdrachtje heeft gegeven, dat de studenten Peter Verhelst na die ene dag les niet meer terugzagen. Ze moesten contact houden met de man, maar het enige teken van leven dat ze kregen was de occasionele foto in de krant bij een prijsuitreiking.
Peter, toch...
2 opmerkingen:
Ik heb deze nacht gedroomd over u en Peter Verhelst (grappige link: Verhelst & dromen).
Ge toonde mij Verhelst zijne blog, die er krek uitzag als die van u, en hoe hij berichtte over zijn nieuwe stuk, zijn gouden uil, en ons. en ge duidde iets aan en ge wou een comment geven.
dan heb ik iets anders gedroomd, dat niks met Pjotr Verhalst te maken had.
Een reactie posten