Yo, yo... This one goes out to my nigga Fiasco... Yeah... Ah... What up y'all?

Hoe zal ik het zeggen?

Het is geleden van mijn 13 jaar, van de tijd dat ik nog dacht dat Eminem cool was. Pas toen ik een maand ouder werd - zo snel gaat het nu eenmaal in de puberteit - kwam het grote inzicht dat de man wel een bepaalde vorm van humor had, maar dat dat dan ook alles was, en sindsdien heb ik mij niet langer meer bezig gehouden met rap of hiphop.
Een beetje een eenzijdige, platte stijl, mijn tijd niet waardig - afgezien van The Beastie Boys en misschien 't Hof Van Commerce - zo was tenslotte mijn puberale mening, die tien jaar lang vrijwel onveranderd bleef.

Tot ik toevallig op onderstaande video stootte.



De teksten vielen mij meteen op. Skaten is mijn ding niet echt, getuige de valpartijen en vele andere mislukte pogingen tijdens dat ene weekje dat ik de sport een kans gaf - opnieuw, 13 of 14 jaar ongeveer, maar is dat interessant?
De liefde voor het skaten kende ik dus hoegenaamd niet, tot de dag waarop ik dit nummer hoorde, waarin die liefde voor mij voor de eerste keer overtuigend wordt vertaald.
Een nummer dat een gevoel zo goed kan overbrengen, is goed geschreven. En iemand die zulke goede nummers kan schrijven, verdient mijns inziens een diepgaander onderzoek.

En daar kwam Wikipedia al ter hulp.
Blijkt Lupe Fiasco toch wel geen getalenteerde en alom gerespecteerde rapper te zijn? Even terzijde: ik ben trots dat ik klasse herken als ik het hoor, zelfs al ligt deze muziek buiten mijn gebruikelijk genre.

Maar goed, ik ben aan zijn debuutalbum geraakt: Lupe Fiasco's Food & Liquor, en een eerste luisterbeurt leerde mij dat 'Kick, Push' geen eenzaam hoogstandje was. Het is een goede CD, met een aantal uitstekende nummers.

Een volledige recensie van de CD ga ik hier niet neerschrijven, daar heb ik geen zin in, en wie zo'n zaken zoekt, kan evengoed snel even naar hier en daar surfen.
Toch wil ik 'Hurt Me Soul' aanraden, een nummer waarin onze Lupe de hiphopindustrie aanvalt én tegelijkertijd verdedigt, om ons en passant ook nog eens snel zijn visie op de wereld te geven. Chapeau voor Fiasco.

Verder wil ik alleen nog even vermelden dat deze Amerikaanse kapoen in het nummer 'Daydreamin'' een sample gebruikt van het nummer 'Daydream in Blue' van I Monster. Hou u vast, want we zijn er nog niet. Dat nummer samplet 'Daydream' van The Gunter Kallman Choir, welk nummer dan weer een cover is van 'Daydream' van The Wallace Collection, een Belgische groep uit de jaren '60 en '70.
Om maar even te tonen dat de wereld klein is.